Mariña é a protagonista da novela, non coñeceu o amor dos seus proxenitores. Era unha empregada quen a atendía e lle daba agarimos. Con todo,ela fixábase no proceder dos seus. Sobre todo, no da avoa materna, á que consideraba excepcional, soberbia. De maior, quería ser coma ela.

Xa no reloxio, na compaña de dona Celia, a súa tartaruga, tentou materializar todos os seus anhelos; incluso o de namorar a don Amador, o crego.

As monxas xa non sabían a que santo rezar. Raro era o día que a nena non argallase unha desfeita.