Novas de interese - Editorial Toxosoutos.com.


Listado de novas:


Dende 31 até 36 de 201 elementos



<< Anterior 1 2 3 4 5 67 8 9 10 11 12 13 14   ... 34 Seguinte >>


Ver noticia

Rodríguez Fer celebra los 30 años de una obra con una versión en inglés


Autor:      Jaureguizar
30/11/2012

El poeta y catedrático Claudio Rodríguez Fer dio a conocer ayer en la librería Biblos de Lugo una edición bilingüe -con original en gallego y versión en inglés- del poemario ‘Tigres de tenrura", que publica Toxosoutos con motivo de cumplirse los treinta años desde que salió de imprenta por vez primera.

Rodríguez Fer caracterizó el poemario como de poesía «amorosa y erótica, cuando aún no había tradición de poesía erótica en Galicia, escrita desde una perspectiva vanguardista, lúdica y libertaria, con amor y humor». Ese espíritu de pasión, sexo y divertimento tiene su origen en las vivencias que disfrutaba el autor en ese momento como profesor en Santiago, donde iniciaba una convivencia, que aún late, con Carmen Blanco. A ella están dedicados los poemas y ella había sido quien los había redactado a mano y los había acompañado de ilustraciones en aquel libro de 1981 que imprimió la editorial «libertaria» Reprografía 1846. Aquellos poemas recibieron el premio de la Crítica Española al año de aparecer, por lo que aún fueron editados otras dos veces.

[...]
      Ler máis...
Ver noticia

Tender tigers


Autor:      Armando Requeixo
17/11/2012

A querenza da ensaísta e tradutora Kathleen March pola obra do poeta Claudio Rodríguez Fer vén de vello. Dende que no recuado 1984 —e van alá xa case trinta anos— redactara a voz sobre a biobibliografía do escritor para a Gran Enciclopedia Gallega ata hoxe moitas teñen sido as publicacións que a este dedicou. Entre elas hai que recordar a tradución do seu relato “A illa de asfalto” para a escolma An Anthology of Galician Short Stories. Así vai o conto (1991), do poema “Alén” para a revista do Galician Institute (1995) e de “Novela de náufragos” na Asheville Poetry Review (1997). Máis aínda, estreitando os lazos literarios entrambos, hai un tempo que se publicou Entre dúas aguas (2003), interesante plaquette onde a canda diversas composicións de Rodríguez Fer traducidas por March se inclúen tamén varios outros textos dela mesma.
[...]
      Ler máis...
Ver noticia

Nova voces, máis camiños


Autor:      Ramón Nicolás
10/11/2012

É un luxo volver a ollada á colección narrativa na que, durante moitos anos, Ediciós do Castro veu dando a coñecer os relatos galardoados dun certame como é o “Modesto R. Figueirido”, concurso que gañou a pulso un lugar preferente nas convocatorias anuais de premios literarios. Atesóuranse aí ineludibles e extraordinarias voces que foron asentándose, malia que algunhas delas talvez fosen quedando no camiño, no panorama da nosa creación en prosa ao longo de case os últimos corenta anos. É moi longa a nómina de textos galardoados, abofé, pero non quixera deixar de subliñar que desde este chanzo prestixioso transitaron xentes do mundo literario que hoxe en día seguen a vivificar e representar parte do mellor das nosas letras.

       A desaparición de Ediciós do Castro como tal e o pasamento de Isaac Díaz Pardo engadiron o efecto colateral da interrupción da publicación destas compilacións de relatos curtos. Entendo como unha aposta para non deixar morrer o proxecto, así pois, queToxosoutos decidise adoptar a iniciativa de sumar ao seu catálogo as narracións premiadas en 2010 e 2011, abrindo deste xeito unha nova e esperanzadora etapa de colaboración entre a Fundación Pedrón e Ouro e a editoral noiesa, algo polo que cómpre felicitarse.

     Ademais, esta edición goza dun atractivo especial ao contemplar un estudo previo a cargo de Xosé Ramón Fandiño Veiga no que, entre outros extremos arredor da historia do premio, inclúe unha útil relación de premios, xurados e concellos patrocinadores das trinta e sete ininterrompidas convocatorias, ficando constancia aí das máis de cen voces galardoadas ata o de agora. Sen dúbida, unha valoración cumprida do que se premiou e quen o premiou deitaría algunhas conclusións moi interesantes, mesmo de corte sociolóxico, que non é momento de abordar aquí.

     Mais cómpre falar dos relatos galardoados, malia que sexa brevemente. A edición de 2010 acadouna Xosé A. Naz Fernández, cunha proposta que afonda, con axilidade e excelente documentación, na temática histórica; do mesmo autor incorpórase outro texto co que acadou un accésit onde o máis relevante me parece o suxestivo xogo de perspectivas narrativas que exhibe; Clara do Roxo ofrece, pola súa parte, unha historia sustentada nunha borrascosa relación entre unha nai e mais a súa filla, que serve para revelar claves dun pasado doloroso. Completan esta primeira entrega dignos e interesantes relatos de Francisco Castiñeira, Alberte Momán e F.R. Lavandeira

     Por último, a edición de 2011 comeza coa proposta de Amancio Liñares Giraut, a meu entender unha verdadeira novela curta como as tres premiadas nesta ocasión, quen con ironía, aguillón crítico e unha estrutura acaída, relata vivencias a cabalo entre os EUA e Galicia desde o pensamento dunha curiosa protagonista. Pola súa parte, Ledicia Costas déixanos unha intensa historia de fondo calado social e de moitos soños rotos personificados nunha muller sometida a vexacións e, por último,  é Xaime Domínguez Toxo quen se achega aos eidos dunha distopía construída desde os alicerces que ofrecen os conceptos de destrución, soidade e incomunicación.

       Os meus desexos de boa andaina para estes galardóns e oxalá continúe este proxecto en anos sucesivos.

 

Esta recensión publicouse nas páxinas do suplemento «Culturas», de La Voz de Galicia, o 10 de novembro de 2012, baixo o título de «Novas voces, máis camiños».

[...]
      Ler máis...
Ver noticia

Claudio Rodríguez Fer no Eirado da TVG


Autor:      Pemón Bouzas
10/11/2012

Entrevista con Claudio Rodríguez Fer sobre Tigres de ternura / Tender tigers

por Pemón Bouzas, Programa “Eirado”,

Santiago de Compostela, TVG, 10-11-2012,
[...]
      Ler máis...
Ver noticia

O sorriso da morte


Autor:      Armando Requeixo
30/10/2012

A loucura e vesania hitleriana que se apoderou da Alemaña do primeiro terzo do pasado século é o pano de fondo no que se moven os personaxes da novela curta O sorriso de Hitler, asinada polo profesor vigués Xosé Alfredo Nan Fernández e gañadora do último Certame Literario de Relato de Aventuras Antón Avilés de Taramancos.

Publicada por Toxosoutos na súa colección Nume, O sorriso de Hitler é, sobre todo, unha escusa para repensar os límites da barbarie humana, a capacidade brutal para a crueldade da que somos capaces, mesmo, e sobre todo, coa nosa propia especie.

Esta narración de semellanzas físicas, campos de exterminio, komandants fanáticos, aberrantes experimentos científicos, letais partidas de xadrez e cabezas reducidas ve luz acompañada das impactantes imaxes de Manuel Ayaso e confirma o camiño ascendente de Nan Fernández, quen xa gañara con anterioridade algúns outros meritorios galardóns (Modesto R. Figueiredo, Ánxel Fole…) e que a través deste longo relato recupera para nós as tan témeras coma reais lembranzas da guerra contra o xenocida xermano e o seu remate naquel búnker de infausta memoria.

Na liña de moitas e ben coñecidas narracións fílmicas e televisivas, O sorriso de Hitlerregresa a un espazo argumental e temático aberto hai anos entre nós por Pilar Buela e o seu magnífico Ácaros verdes (2003), que ten agora neste O sorriso de Hitler un novo compañeiro de viaxe polos arrepiantes territorios da estarrecedora lembranza nazi.

[...]
      Ler máis...
Ver noticia

Os primos pobres


Autor:      Armando Requeixo
02/10/2012

Se hai un escritor desmedido, excesivo e trascabalado ese éHonoré de Balzac. O seu empeño por novelar toda a historia social do seu tempo nunha batería de libros non só é unha quimera desproporcionada, senón o máis claro síntoma dunha xenialidade lindeira co absurdo.

Se ben se mira, o maior e mellor protagonista da comedia humana de Balzac é el mesmo, un neno infeliz, sometido a todo tipo de presións maternas, aguilloado polo pai para que estudase Leis e exercese como letrado e, ao final, un adulto errático, desbaldidor sen taxa nin medida, namoradeiro empedernido que imbaba café por litros e era quen de escribir coa facilidade que só un poseso tocado pola variña da deusa Fortuna é quen.

A súa vida como escritor é tamén a máis intensa e disparatada novela que lle debemos: os seus inicios como escribidor de prosas e pezas de teatro infumables, como negro infatigable ou articulista de todo canto asunto for tratable, deron paso aos poucos a un autor que foi gañando cos anos oficio e sabedoría ao tempo que se volvía un individuo a cada volta máis maniático e imprevisible.

E, secasí, esa súa volubilidade non nos privou de monumentos como, poño por caso,Eugénie Grandet ou La peau de chagrin. Felizmente, algúns destes seus máis memorables títulos poden lerse xa en galego. Así acontece coa magnífica Le père Goriot (O tío Goriot na versión de Antonio Pichel para Galaxia), a amentada Eugénie Grandet (trasladada por Emma Lázare Rodríguez para Biblos Clube de Lectores) e a indispensable La cousin Bette(isto é, A curmá Bette, traducida para Toxosoutos por Ana María Galego Gen).Pois ben, esta última tradutora é tamén a responsable de que as hipocrisías, cinismos e desigualdades sociais descritos en Le cousin Pons (1847) nos sirvan de exemplo para non imitar ás lectoras e lectores galeg@s, que poden xa achegarse a tan portentoso retablo de miserias e falsidades editado como O curmán Pons e tirado do prelo de Toxosoutos. E digo que esta novela —case que espello invertido desoutra narración de primos pobres que é A curmá Bette— ha ser de proveitosa lectura para @s que a ela se acheguen porque, malia o que puidese pensarse, ben pouco ten mudado a iniquidade humana nestes últimos cento cincuenta anos. E se o coitado de Pons era quen de humillarse ata extremos inconcibibles por ser convidado a xantar polos seus parentes ricos (os Camusot de Marville) que o desprezaban, se a súa inxenuidade natural lle impedía decatarse da intereseira relación que estes parentes chegaran a manter con el para traizoalo e roubarlle unha moi gorentosa colección de antigüidades que este gardaba por amor á Arte e ignorante do seu valor monetario, se todo iso relataba con abraiante detalle Balzac para aquela aparente sociedade do XIX, seguramente non ha ser preciso esforzarse moito para lle atopar acaídos paralelos nos nosos días.  a versión que Galego Gen ofrece coido recolle o esencial do relato orixinal do feuilleton de Balzac, unha longa historia de máis de tres centos de páxinas que nesta edición figura antecedida dun interesante limiar da tradutora, no que se pasa revista aos principais episodios bio-bibliográficos do escritor francés e se ofrece unha breve pero suxestiva análise do texto traducido.

Balzac, o irrefreable, compulsivo e maxistral comediólogo do teatro mundo, opinaba que un libro fermoso é unha vitoria gañada en todos os campos de batalla do pensamento humano. Non lle levarei eu a contraria. Léano. E non se escusen por non telo á man, que diso se encargaron, con ben, Ana María Galego Gen e Toxosoutos.

[Publicado nos xornais El Ideal GallegoDiario de FerrolDiario de Arousa e Diario de Bergantiños, 30-9-2012]

[...]
      Ler máis...