"A cidade ofrecía aquel día unha tristeira estampa de outono, con xente aquí e acolá, que apuraba as súas últimas compras do día, ó abrigo dos seus paraugas uns, escorregando a auga polas abas dos menos previsores. E, vendo aquela Lisboa de 1936, o corazón de Pilariña semellou encollerse coas primeiras pingueiras, incapaces de arrastrar a suciedade que outros crían bohemia, convertida agora a viaxe en exilio, e a tarde en final, amarrados os pés sempre a aquelas vías das que é imposible zafarse." A saudade do caracol é unha historia familiar, protagonizada por personaxes que naceron para ser secundarios.